Een donkere plek
Ik moet eruit
Ik wil hier niet in zitten
Waarom steeds weer
Rijst de vraag
Waarom die ene plek
Die altijd hetzelfde blijft
Hij voelt bijna als vertrouwd
Moet ik in dit donkere gat blijven
Vechten helpt niet meer
Ik ben te moe om te vechten
Muren komen op me af
Ik zucht
En hoor enkel alleen mijn zachte ademhaling
Ik heb hier voor gekozen
Dit is mijn pad
En tegelijkertijd voelt het zo niet als een vrije wil
Ik weet dat ik mijn eigen scenario leef
Dus ik zit het uit
Dan
Reikt er een hand
Licht verblindt me
Een open plek
Hoop
Ik word langzaam eruit getrokken
Ik hoefde er niks voor te doen
Alleen er te zijn
