Maar er moest eerst iets worden uitgedoofd
Toen dat kaarsje uit ging
Was jouw deur die openging.
Je fluisterde steeds in mijn oor
‘Ga er nou voor’
‘Spring op die trein’
Je fluisteringen gaven me fijne buikpijn.
Ik gaf gehoor aan jouw aandringen
Het was tijd om te springen
Mijn ene relatie ging uit
En met jou ging het aan
Geen verkeerde keuze,
Want jij zag me tenminste wel staan.
Daar ging ik dan
Netjes, met een plan
Bij aankomst voelde ik mij meteen welkom
Nog één keer keek ik betraand achterom
Naar diegene die jij verving
Met wie het samen niet meer ging
Toen ik achterom keek, zag ik niet meer dan pijn en verdriet
Ik hoorde daar niet meer
Jij fluisterde het me keer op keer:
‘Er is daar niks meer te bouwen,
Je mag nu vooruit, om zo van jezelf te leren houden’.
Jij zette mij na een paar dagen met een knal op de grond
Gevolgd met veel naschokken
Die mij uiteindelijk hebben rechtgetrokken.
Het was een harde klap
Maar het was nodig, ik was blijkbaar nog te slap
Het oude was klaar
Dus ik gehoorzaamde maar
Ook herkende ik steeds meer de signalen
Van dat jij mij uit het verleden wilde halen.
In het begin was het vaak een tweestrijd
En in deze relatieve korte tijd
Heb je me toch zeer zeker goed begeleid
Je leerde me namelijk surfen over de golven van mijn leven
Hiervoor moest ik mij overgeven
Hard werken en in het licht blijven staan
Dat is iets wat ik netjes ben aangegaan.
Langzaam gleed ik in een warm bad
Iets wat ik lang niet gevoeld had
Je bent meer dan een eiland
Jij spiegelt namelijk mijn binnenkant
Je laat alles zien
Soms was het daardoor afzien
Maar op een mooie manier
En vaak met veel plezier
Heb je me na een hele tocht
Hetgeen gegeven waar ik altijd naar zocht
Lief eiland,
Je bracht mij weer bij mijzelf
En het was geen spuit 11
Alles kwam precies op het juiste moment
Ik moet zeggen, dat heb je achteraf gezien allemaal perfect gepland.
heel lief dat je jezelf zo dankbaar bent, door te kijken hou je oude ik was, en ook je oude relatie 😉
thnx Guido!