De steen van koning Sisyphus

© Flickr

Zoals u allen weet wordt de waarheid van het leven het mooist verteld in de literatuur
En wordt er zo al eeuwenlang licht geschenen op dit vraagstuk.

Dit keer: De visie van Albert Camus
Beroep: journalist & filosoof
Geboren: 1913, in Frans-Algerije
Grondlegger van het absurdisme: “Het leven is zinloos.”

“De enige zonde die je kunt begaan in het leven is het hopen op een ander leven en de grootsheid (en jezelf) van dit leven te ontlopen.’’

We willen altijd maar door

Totdat je hét uiteindelijk bereikt

Mensen zeggen: je komt er wel

Maar waar kom je dan precies?

Is het leven geen oneindig iets?

Zoals de steen van koning Sisyphus

Koning Sisyphus daagde de goden uit

En met de goden, daar wil je geen ruzie mee

Voor straf moest hij een enorme steen een berg opduwen

De kwelling om tot in de eeuwigheid de steen omhoog te moeten krijgen,

Zonder enige voldoening,

Was volgens de Goden zwaarder dan elke fysieke straf

Want zodra hij boven was

Rolde deze weer naar beneden en hij begon hij maar weer van voren af aan

Maar de goden hadden het mis

Sisyphus vond namelijk een ongekende kracht in zichzelf

Met alles wat hij in zich had

Duwde hij de steen verder en verder tot het hem is gelukt

Maar dan?

Even is hij gelukkig

Dan slaat de verveling toe

Zal hij het opnieuw doen?

En hoe kon het dit keer beter gaan?

Mensen worstelen net als Sisyphus dag in dag uit met een steen naar boven

Met regelmaat rolt deze weer naar beneden

Hun focus is zó op de top gevestigd,

Dat de zaak enkel ligt op het eindpunt

Maar juist de stappen richting dat eindpunt

Is hetgeen waar het om draait

Stap voor stap richting de top

Ook al rolt je steen terug

Daar moet je niet voor terugdeinzen

In het leven geldt het ook zo

Er is geen top

Er is geen einddoel

Het kan altijd beter, sneller en mooier

Het gaat er om hoe je je doel bereikt

Dan stel je het bij en ga je opnieuw de uitdaging aan

Kijken hoe beter kan en hoe je het de volgende keer sneller kunt doen

Maar heeft het echt nut?

Het leven is zinloos

De zin van het leven is júíst dat er geen zin is

Snapt u het nog?

Dat wij leven en het oneindig door gaat, dat geeft ons zin

Ofwel, wij geven de zin aan het leven

In plaats van andersom

Volgens Camus stond Sisyphus symbool voor alle mensen

Wij proberen in het leven iets op te bouwen

Terwijl we weten dat alles een einde heeft

Ook al rolt je steen over de berg

En begin je dan weer van voren af aan

Nuttig?

Niet echt.

Waarom doen we dat dan?

Is dit geen pessimistisch idee?

Zijn er daarom zoveel mensen depressief?

Ik heb die tijd ook gekend hoor

De existentiële crisis

Wat doe ik hier op aarde?

Wat is het nut ervan?

En waarom zou ik voortbewegen als het leven een eindeloze weg is?

Alle centrale thema’s van de existentialisten gaan hier natuurlijk over

Eigen lotsbeschikking en waardes zonder religie

Wat een zinloos leven,

Zou Camus roepen,

Wij zijn uiteindelijk gedoemd te sterven

Waarschijnlijk vergaat de wereld uiteindelijk zelf

En niemand van ons herinnert zich de aarde en of de mensen

Maar tóch doen we het

Als je ook niet gelooft in het hiernamaals

Is het leven misschien nog zinlozer voor je

Maar wat als je bedenkt dat Sisyphus heel gelukkig was?

Want ondanks dat hij de moraliteit van het leven inzag,

Het gebrek aan bewuste motivatie voor deze daad,

Haalde hij toch een enorm geluk uit het leven

De strijd zelf naar de top kan voldoende zijn om een mensenhart te vullen

Sisyphus was daar erg gelukkig mee

Het geluk en het absurde zijn volgens Camus als twee zonen van dezelfde aarde

Ze zijn onafscheidelijk

We moeten ons leven en wie we daarin zijn accepteren

Mensen weigeren namelijk,

Volgens Camus,

Om gelukkig te zijn buiten de voorwaarden die ze vast hebben gelegd aan geluk

Als ze plots dan even gelukkig zijn, verlammen ze weer

Dan zijn ze ongelukkig om verlost te zijn van hun ongelukkigheid

Ofwel, dan gaan mensen gauw iets zoeken

Want zo leeg en compleet voelt maar raar

Juist de acceptatie daarin is hetgeen wat volgens Camus tot geluk leidt

Wat het leven uiteindelijk de moeite waard maakt

Zijn de kleine dingen in het leven

Misschien een avondje dansen,

Of de liefde bedrijven met je partner

Wie in staat is de alledaagse dingen met intensiteit te beleven

Daar plezier uit weet te halen,

Heeft volgens Camus een leven dat de moeite waard is

De enige zonde die je daarbij volgens de filosoof namelijk kunt begaan in het leven,

Is het hopen op een ander leven en de grootsheid (en jezelf) van dit leven te ontlopen

Ja, het leven is misschien absurd en zinloos te noemen

Maar dat maakt het nog niet zinloos om daarin je weg te vinden en de strijd met het moeilijke te binden.

Mijn visie

Ik vind de visie van Camus heerlijk sober en het zet me meteen op de grond. Vooral deze quote vind ik inspirerend en verhelderend als je vastloopt: “De enige zonde die je kunt begaan in het leven is het hopen op een ander leven en de grootsheid (en jezelf) van dit leven te ontlopen.’’

Ook vind ik het mooi dat hij uiteindelijk de conclusie trekt dat ondanks het zinloze essentiële bestaan van het leven, ons leven daarin niet compleet zinloos is. We moeten accepteren wie we zijn en ons geluk uit ons zelf halen. Het leven zit dus in onszelf volgens de filosoof. En daar ben ik het mee eens!

Alleen zie ik het leven iets gecompliceerder in dan dat Camus deed. Het verschil tussen mij en Camus is dat ik van mening ben dat het leven óók als externe factor een rol speelt. Het leven spiegelt ons en dient als een leerschool met zijn eindeloze leerlessen. En ja, daarmee gezegd is het leven absurd te noemen, maar zinloos?